Make

Make je alat za automatizirano prevođenje datoteka izvornog koda u izvršne datoteke i/ili biblioteke. Uputstva kako make mora djelovati nalaze se u make datoteci (Makefile) koja obično dolazi sa samim izvornim kodom nekog softvera.

U make je datoteci moguće definirati više procedura/meta koje se pozivaju odvojeno ili povezano, tako npr. je česta praksa da naredba

make

(bez argumenata) prevodi izvorne datoteke u binarne/izvršne;

make install

premješta/kopira binarne datoteke po hijerarhiji sustava (za što su obično potrebne administratorske ovlasti);

make uninstall

briše instalirane datoteke iz hijerarhije sustava;

make clean

briše/čisti sve kompajlirane datoteke i ostavlja samo izvorne datoteke. Dakako, moguća su i odstupanja od ovih pravila, što korisnik lako može provjeriti pregledavanjem make datoteke.

Make u direktoriju u kojem je pokrenut traži make datoteku i to pod više naziva, ovim redoslijedom: GNUMakefile, Makefile, makefile. Kad nađe datoteku obično skače na prvo procedura/meta koje se pojavi u datoteci koje je tradicionalno nazvano all. Moguće je naravno pozivanje i više procedura istovremeno, npr.

make provjeri instaliraj ocisti

Pisanje make datoteke

Treba razumjeti da je jezik, odnosno sintaksa u kojoj je pisana make datoteka slična onima u deklarativnom programiranju gdje nema "toka" u programu. To znači da je slijed i raspored u make datoteci nebitan (make sam određuje koju liniju treba kada izvršiti).

Izvori i reference

• GNU-ov make
• Uvod u Fortran 90 (pdf) - predavanje iz kolegija Numeričke metode na PMF-FO; na kraju je prezentacije ukratko objašnjeno korištenje make-a